ZALECENIE DO DRUGIEGO CZYTANIA dotyczący stanowiska Rady w pierwszym czytaniu w sprawie przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie nazewnictwa włókien tekstylnych oraz etykietowania i oznakowywania składu surowcowego wyrobów włókienniczych, a także uchylenia dyrektywy Rady 73/44/EWG, dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 96/73/WE i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/121/WE

24.3.2011 - (13807/4/2010 – C7‑0017/2011 – 2009/0006(COD)) - ***II

Komisja Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów
Sprawozdawca: Toine Manders

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

dotyczący stanowiska Rady w pierwszym czytaniu w sprawie przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie nazewnictwa włókien tekstylnych oraz etykietowania i oznakowywania składu surowcowego wyrobów włókienniczych, a także uchylenia dyrektywy Rady 73/44/EWG, dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 96/73/WE i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/121/WE

(13807/4/2010 – C7‑0017/2011 – 2009/0006(COD))

(Zwykła procedura ustawodawcza: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając stanowisko Rady w pierwszym czytaniu (13807/4/2010 – C7-017/2011),

–   uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 16 grudnia 2009 r.[1],

–   uwzględniając stanowisko zajęte w pierwszym czytaniu[2] dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2009)0031),

–   uwzględniając art. 294 ust. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–   uwzględniając art. 66 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenia do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A7-0086/2011),

1.  przyjmuje w drugim czytaniu stanowisko określone poniżej;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji i parlamentom krajowym.

Poprawka  1 Stanowisko Rady Punkt 6a preambuły (nowy)
Stanowisko Rady	Poprawka
	(6a) Należy ustanowić zasady w odniesieniu do niektórych wyrobów zawierających części nietekstylne pochodzenia zwierzęcego. Niniejsze rozporządzenie powinno przede wszystkim określać wymogi dotyczące podawania na etykietach lub oznaczeniach wyrobów włókienniczych informacji o częściach nietekstylnych pochodzenia zwierzęcego, aby umożliwić konsumentom dokonywanie świadomych wyborów. Etykieta lub oznaczenie nie mogą wprowadzać w błąd i powinny być wykonane tak, aby konsument mógł bez trudności zrozumieć, do której części wyrobu odnoszą się objaśnienia.
Poprawka  2 Stanowisko Rady Punkt 12a preambuły (nowy)
Stanowisko Rady	Poprawka
	(12a) Ochrona konsumenta wymaga przejrzystych i spójnych zasad handlu, w tym oznaczania pochodzenia. Celem takiego oznaczania pochodzenia powinno być umożliwienie konsumentom pełnej informacji na temat dokładnego pochodzenia kupowanych przez nich wyrobów, tak aby chronić ich przed niezgodnymi z prawdą, niedokładnymi lub mylącymi informacjami. W tym celu należy ustanowić zharmonizowane przepisy w odniesieniu do wyrobów włókienniczych. Jeżeli chodzi o wyroby importowane, przepisy te powinny przybrać formę wymogów dotyczących obowiązkowego etykietowania. W odniesieniu do wyrobów niepodlegających obowiązkowemu oznaczeniu miejsca pochodzenia na szczeblu Unii należy przewidzieć przepisy zapewniające to, by ewentualne oznaczenia miejsca pochodzenia nie były nieprawdziwe ani mylące.
Poprawka  3 Stanowisko Rady Punkt 12b preambuły (nowy)
Stanowisko Rady	Poprawka
	(12b) Wymogi dotyczące oznaczania pochodzenia określone w niniejszym rozporządzeniu odnośnie do wyrobów włókienniczych powinny mieć pierwszeństwo przed ogólnie stosowanym systemem oznaczania pochodzenia wyrobów przywożonych z państw trzecich, który stanowi część wspólnej polityki handlowej Unii.
Poprawka  4 Stanowisko Rady Punkt 13 preambuły
Stanowisko Rady	Poprawka
(13) Konieczne jest ustanowienie metod pobierania próbek i przeprowadzania analizy wyrobów włókienniczych w celu wykluczenia potencjalnych zastrzeżeń do stosowanych metod. W trakcie urzędowych badań przeprowadzanych w państwach członkowskich w celu wyznaczenia składu surowcowego wyrobów włókienniczych składających się z dwuskładnikowych i trójskładnikowych mieszanek włókien należy stosować jednolite metody, zarówno w zakresie wstępnej obróbki próbek, jak i ich analizy ilościowej. Należy przekształcić metody określone w tym celu w niniejszym rozporządzeniu w normy zharmonizowane. Komisja powinna zatem zorganizować, w drodze aktów delegowanych, przejście od obecnego systemu, opartego na metodach określonych w niniejszym rozporządzeniu, do systemu opartego na normach zharmonizowanych. Stosowanie ujednoliconych metod analizy wyrobów włókienniczych składających się z dwuskładnikowych i trójskładnikowych mieszanek włókien ułatwi swobodny przepływ tych wyrobów, a co za tym idzie – poprawi funkcjonowanie rynku wewnętrznego.	(13) Konieczne jest ustanowienie metod pobierania próbek i przeprowadzania analizy wyrobów włókienniczych w celu wykluczenia potencjalnych zastrzeżeń do stosowanych metod. W trakcie urzędowych badań przeprowadzanych w państwach członkowskich w celu wyznaczenia składu surowcowego wyrobów włókienniczych składających się z dwuskładnikowych i trójskładnikowych mieszanek włókien należy stosować jednolite metody, zarówno w zakresie wstępnej obróbki próbek, jak i ich analizy ilościowej. Aby uprościć niniejsze rozporządzenie i dostosować określone w nim jednolite metody analizy do postępu technicznego, należy przekształcić te metody w normy zharmonizowane. W tym celu Komisja powinna zorganizować, w drodze aktów delegowanych, przejście od obecnego systemu, opartego na metodach określonych w niniejszym rozporządzeniu, do europejskiego systemu opartego na normach zharmonizowanych. Stosowanie ujednoliconych metod analizy wyrobów włókienniczych składających się z dwuskładnikowych i trójskładnikowych mieszanek włókien ułatwi swobodny przepływ tych wyrobów, a co za tym idzie – poprawi funkcjonowanie rynku wewnętrznego.
Uzasadnienie
Należy wskazać powody (uproszczenie, dostosowanie do postępu technicznego) uzasadniające przejście od obecnego systemu, opartego na metodach określonych w niniejszym rozporządzeniu, do systemu opartego na normach zharmonizowanych.
Poprawka  5 Stanowisko Rady Punkt 17a preambuły (nowy)
Stanowisko Rady	Poprawka
	(17a) Konieczne jest, aby producent lub osoba działająca w jego imieniu, którzy chcieliby dodać nazwę nowego włókna tekstylnego do załączników do niniejszego rozporządzenia, zamieszczali w dokumentacji technicznej dołączanej do wniosku wszystkie dostępne informacje naukowe dotyczące ewentualnych reakcji alergicznych lub innych niepożądanych skutków nowego włókna tekstylnego dla zdrowia człowieka, w tym także wyniki badań przeprowadzonych w tym zakresie zgodnie z właściwymi przepisami Unii.
Poprawka  6 Stanowisko Rady Punkt 18 preambuły
Stanowisko Rady	Poprawka
(18) Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w zakresie przyjęcia kryteriów technicznych i przepisów proceduralnych dotyczących zezwolenia na stosowanie wyższych wartości tolerancji, zmian do załączników II, IV, V, VI, VII, VIII i IX w celu dostosowania ich do postępu technicznego oraz zmian do załącznika I w celu dodania nazw nowych włókien tekstylnych do wykazu określonego w tym załączniku. Szczególnie ważne jest to, aby Komisja podczas prac przygotowawczych prowadziła odpowiednie konsultacje, w tym na szczeblu ekspertów.	(18) Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w zakresie przyjęcia kryteriów technicznych i przepisów proceduralnych dotyczących zezwolenia na stosowanie wyższych wartości tolerancji, etykietowania lub oznakowywania części nietekstylnych pochodzenia zwierzęcego, formy i stosowania niezależnych od języka symboli lub kodów nazw włókien tekstylnych, oznaczania pochodzenia wyrobów włókienniczych, zmian do załączników II, IV, V, VI, VII, VIII i IX w celu dostosowania ich do postępu technicznego oraz zmian do załącznika I w celu dodania nazw nowych włókien tekstylnych do wykazu określonego w tym załączniku. Szczególnie ważne jest to, aby Komisja podczas prac przygotowawczych prowadziła odpowiednie konsultacje, w tym na szczeblu ekspertów.
Poprawka  7 Stanowisko Rady Punkt 19 preambuły
Stanowisko Rady	Poprawka
(19) Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, tj. przyjęcie jednolitych przepisów w zakresie stosowania nazw włókien tekstylnych oraz etykietowania i oznakowywania składu surowcowego wyrobów włókienniczych, nie może zostać osiągnięty w wystarczającym stopniu przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na jego rozmiar, możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności wymienioną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.	(19) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia nie mogą zostać osiągnięte w wystarczającym stopniu przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na ich rozmiar możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności wymienioną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
Poprawka  8 Stanowisko Rady Punkt 19a preambuły (nowy)
Stanowisko Rady	Poprawka
	(19a) Aby wyeliminować ewentualne utrudnienia w prawidłowym funkcjonowaniu rynku wewnętrznego, wynikające z rozbieżności między przepisami lub praktykami stosowanymi w państwach członkowskich, oraz aby nadążać za rozwojem handlu elektronicznego i sprostać nowym wyzwaniom rynku wyrobów włókienniczych, należy zbadać kwestię harmonizacji lub normalizacji innych aspektów etykietowania wyrobów włókienniczych. W tym celu Komisja powinna przedłożyć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie ewentualnych wymogów dotyczących etykietowania, które powinny zostać wprowadzone na szczeblu unijnym w celu ułatwienia swobodnego przepływu wyrobów włókienniczych na rynku wewnętrznym oraz osiągnięcia w całej Unii wysokiego poziomu ochrony konsumenta. W sprawozdaniu należy przeanalizować w szczególności opinie konsumentów na temat minimalnej ilości informacji, które powinny być umieszczone na etykiecie wyrobu włókienniczego, oraz zbadać możliwości wykorzystania innych niż etykietowanie sposobów dostarczania konsumentom dodatkowych informacji. Sprawozdanie powinno opierać się na szeroko zakrojonej konsultacji ze wszystkimi zainteresowanymi stronami, ankietach przeprowadzonych wśród konsumentów i szczegółowej analizie kosztów i korzyści oraz powinno uwzględniać obowiązujące w tym zakresie normy europejskie i międzynarodowe. W sprawozdaniu należy przeanalizować w szczególności wartość dodaną – dla konsumenta – ewentualnych wymogów w zakresie etykietowania dotyczących konserwacji, rozmiaru, niebezpiecznych substancji, łatwopalności i efektywności środowiskowej wyrobów włókienniczych, stosowania symboli lub kodów niezależnych od języka przy identyfikacji włókien tekstylnych, nadawania wyrobom oznaczeń o wyprodukowaniu ich w społecznie akceptowanych warunkach (social labelling) i etykietowania elektronicznego oraz umieszczania na etykiecie numeru identyfikacyjnego w celu uzyskania na żądanie dodatkowych informacji, zwłaszcza za pośrednictwem Internetu, na temat wyrobu i producenta. W razie potrzeby sprawozdaniu temu powinny towarzyszyć wnioski ustawodawcze.
Poprawka 9 Stanowisko Rady Punkt 19b preambuły (nowy)
Stanowisko Rady	Poprawka
	(19b) Komisja powinna przeprowadzić badanie w celu sprawdzenia, czy substancje służące do produkcji i przetwarzania wyrobów włókienniczych mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia człowieka. W badaniu tym powinno się zwłaszcza ocenić, czy między reakcjami alergicznymi a włóknami syntetycznymi, barwnikami, biocydami, konserwantami lub nanocząsteczkami wykorzystywanymi do produkcji wyrobów włókienniczych istnieje związek przyczynowy. Badanie to powinno się opierać na dowodach naukowych i uwzględniać wyniki działań w zakresie nadzoru rynkowego. Na podstawie badania Komisja przedstawia w uzasadnionych przypadkach wnioski ustawodawcze mające na celu zakazanie lub ograniczenie stosowania potencjalnie niebezpiecznych substancji wykorzystywanych do produkcji wyrobów włókienniczych, zgodnie z właściwymi przepisami Unii.
Poprawka  10 Stanowisko Rady Artykuł 1
Stanowisko Rady	Poprawka
Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy dotyczące stosowania nazw włókien tekstylnych oraz etykietowania i oznakowywania składu surowcowego wyrobów włókienniczych, a także przepisy dotyczące określania składu surowcowego wyrobów włókienniczych za pomocą analizy ilościowej dwuskładnikowych i trójskładnikowych mieszanek włókien tekstylnych, które to przepisy mają na celu poprawę funkcjonowania rynku wewnętrznego i umożliwienie dostarczania konsumentom dokładnych informacji.	Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy dotyczące stosowania nazw włókien tekstylnych oraz etykietowania i oznakowywania składu surowcowego wyrobów włókienniczych, przepisy dotyczące określania składu surowcowego wyrobów włókienniczych za pomocą analizy ilościowej dwuskładnikowych i trójskładnikowych mieszanek włókien tekstylnych, a także przepisy dotyczące etykietowania lub oznakowywania części nietekstylnych pochodzenia zwierzęcego oraz oznaczania kraju pochodzenia wyrobów włókienniczych, które to przepisy mają na celu poprawę funkcjonowania rynku wewnętrznego i umożliwienie dostarczania konsumentom dokładnych informacji.
Poprawka  11 Stanowisko Rady Artykuł 2 – ustęp 3
Stanowisko Rady	Poprawka
3. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do wyrobów włókienniczych, które zostały powierzone do obróbki pracownikom nakładczym lub niezależnym przedsiębiorstwom wykonującym prace wykończeniowe na zlecenie, bez odpłatnego przenoszenia ich własności.	3. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do wyrobów włókienniczych wyprodukowanych przez krawców będących osobami samozatrudnionymi, którzy pracują z domu lub prowadzą niezależne przedsiębiorstwa.
Poprawka  12 Stanowisko Rady Artykuł 4 – ustęp 1a (nowy)
Stanowisko Rady	Poprawka
	Jeżeli przepisy określone w niniejszym rozporządzeniu nie stanowią inaczej, krajowe i unijne przepisy dotyczące ochrony własności przemysłowej i handlowej, informacji na temat pochodzenia, właściwych oznaczeń pochodzenia i zapobiegania nieuczciwej konkurencji mają nadal zastosowanie do wyrobów włókienniczych.
Poprawka  13 Stanowisko Rady Artykuł 9 – ustępy 1–3
Stanowisko Rady	Poprawka
1. Wyrób włókienniczy składający się z dwóch lub większej liczby włókien, z których jedno stanowi co najmniej 85% całkowitej masy tego wyrobu, jest etykietowany lub oznakowywany w jeden z następujących sposobów:	1. Wyrób włókienniczy oznacza się nazwą i zawartością procentową w masie całkowitej wszystkich włókien składowych w porządku malejącym.
a) nazwą włókna o zawartości stanowiącej co najmniej 85% całkowitej masy, tuż przed którą lub tuż po której podana jest zawartość procentowa tego włókna w masie;
b) nazwą włókna o zawartości stanowiącej co najmniej 85% całkowitej masy, tuż przed którą lub tuż po której umieszczone jest wyrażenie „minimum 85%”;
c) poprzez podanie pełnego składu procentowego wyrobu.
2. Wyrób włókienniczy składający się z dwóch lub większej liczby włókien, z których żadne nie stanowi 85 % całkowitej masy tego wyrobu, jest etykietowany lub oznakowywany przynajmniej nazwą i zawartością procentową w masie włókien o największym udziale procentowym w masie, a następnie podaje się włókno drugie w kolejności co do udziału procentowego w masie produktu, tuż po których wymienia się nazwy pozostałych włókien składowych, w porządku malejącym według zawartości procentowej w masie, których zawartość procentową w masie można podać lub nie.	2. W drodze odstępstwa od ust. 1 i bez uszczerbku dla przepisów art. 7 ust. 2 włókna, które pojedynczo stanowią do 3% całkowitej masy tego wyrobu włókienniczego, lub włókna, które zbiorczo stanowią do 10% całkowitej masy, można określić wyrażeniem „inne włókna”, tuż po którym podana jest ich łączna zawartość procentowa w masie, pod warunkiem, że w chwili wyprodukowania trudne jest ich określenie.
3. Bez uszczerbku dla ust. 2, włókna, z których każde z osobna stanowi mniej niż 10% całkowitej masy wyrobu, można określić zbiorczo wyrażeniem „inne włókna”, tuż przed którym lub tuż po którym podana jest ich łączna zawartość procentowa w całkowitej masie wyrobu.
W przypadku podania nazwy włókna, którego zawartość w wyrobie jest mniejsza niż 10% całkowitej masy, podaje się pełny skład procentowy takiego wyrobu.
Uzasadnienie
Konsumenci mają prawo do uzyskania informacji o pełnym składzie procentowym wyrobu włókienniczego. Wyroby włókiennicze składają się z ograniczonej liczby włókien, które mogą być łatwo zidentyfikowane przez producenta wraz z ich dokładną zawartością procentową w masie. Podawanie informacji o wszystkich włóknach składowych, co jest już powszechnie ustanowioną praktyką, nie zwiększy rozmiaru etykiety ani też w żaden sposób nie obciąży producenta, który w razie potrzeby będzie mógł skorzystać z odstępstwa określonego w art. 9 ust. 2 i 5. Zastosowanie mają również tolerancje określone w art. 19.
Poprawka  14 Stanowisko Rady Artykuł 9 – ustęp 5a (nowy)
Stanowisko Rady	Poprawka
	5a. W drodze odstępstwa od ust. 1 włókno nieujęte w załączniku I można określić wyrażeniem „inne włókna”, po którym podana jest jego łączna zawartość procentowa w całkowitej masie wyrobu, pod warunkiem, że wniosek o włączenie tego włókna do wykazu znajdującego się w załączniku I przedłożono zgodnie z art. 6.
Uzasadnienie
Włókna niewłączone jeszcze do zharmonizowanego wykazu nazw włókien tekstylnych znajdującego się w załączniku I mogą być wprowadzone na rynek w celu zbadania popytu konsumpcyjnego pod warunkiem, że wniosek przedłożono zgodnie z procedurą określoną w art. 6.
Poprawka  15 Stanowisko Rady Artykuł 11a (nowy)
Stanowisko Rady	Poprawka
	Artykuł 11a
	Części nietekstylne pochodzenia zwierzęcego
	1. Informację o obecności części nietekstylnych pochodzenia zwierzęcego należy podać na etykiecie lub oznaczeniu wyrobu włókienniczego za każdym razem, gdy jest on wprowadzany na rynek.
	2. Etykieta lub oznaczenie nie mogą wprowadzać w błąd i powinny być wykonane tak, aby konsument mógł bez trudności zrozumieć, do której części wyrobu odnoszą się objaśnienia.
	3. Do części nietekstylnych pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w ust. 1, zastosowanie mają odpowiednio art. 19a, 19c i 19d.
	4. Państwa członkowskie informują Komisję o metodach analitycznych stosowanych w celu identyfikacji materiałów pochodzenia zwierzęcego do …*, a następnie za każdym razem, gdy wymagają tego zachodzące zmiany.
	5. Komisja przyjmuje, za pomocą aktów delegowanych zgodnie z art. 21 i z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 22 i 23, postanowienia określające szczegółowo formę i metody etykietowania lub oznakowywania wyrobów włókienniczych, o których mowa w ust. 1, i ustanawiające analityczne metody identyfikacji materiałów pochodzenia zwierzęcego.
	___________ * Dz.U.: należy wstawić datę wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Poprawka  16 Stanowisko Rady Artykuł 13 – ustęp 1 – akapit drugi
Stanowisko Rady	Poprawka
Etykiety i oznakowanie wyrobów włókienniczych muszą być trwałe, czytelne, widoczne i łatwo dostępne, a w przypadku etykiet – starannie przymocowane.	Etykiety i oznakowanie wyrobów włókienniczych muszą być trwałe i czytelne przez cały standardowy lub słusznie przewidywany okres użytkowania wyrobu, widoczne i łatwo dostępne, a w przypadku etykiet – starannie przymocowane.
Poprawka  17 Stanowisko Rady Artykuł 13 – ustęp 1 – akapit drugi a (nowy)
Stanowisko Rady	Poprawka
	Etykiety i sposób ich umieszczania minimalizują dyskomfort podczas noszenia wyrobów włókienniczych przez konsumentów.
Poprawka  18 Stanowisko Rady Artykuł 13 – ustęp 3 – akapit drugi
Stanowisko Rady	Poprawka
Nie używa się skrótów, z wyjątkiem kodu do automatycznego przetworzenia, pod warunkiem że w tym samym dokumencie handlowym znajduje się objaśnienie takiego kodu.	Nie używa się skrótów, z wyjątkiem kodu do automatycznego przetworzenia lub sytuacji, gdy skróty te określone są uznanymi normami międzynarodowymi, pod warunkiem, że w tym samym dokumencie handlowym znajdują się objaśnienia takich skrótów.
Poprawka  19 Stanowisko Rady Artykuł 15 – ustęp 1
Stanowisko Rady	Poprawka
1. Udostępniając wyrób włókienniczy na rynku, w katalogach i prospektach, na opakowaniach, etykietach i oznakowaniach podaje się opisy składu surowcowego, o których mowa w art. 5, 7, 8 i 9, w sposób czytelny, widoczny, jasny oraz przy użyciu jednolitego druku lub czcionki. Informacje te są wyraźnie widoczne dla konsumenta przed dokonaniem zakupu, w tym również w przypadku dokonywania zakupu drogą elektroniczną.	1. Udostępniając wyrób włókienniczy na rynku, w katalogach i prospektach, na opakowaniach, etykietach i oznakowaniach podaje się opisy składu surowcowego, o których mowa w art. 5, 7, 8 i 9, w sposób czytelny, widoczny i jasny. Nazwy włókien i ich zawartość procentowa w masie powinny być podane w jednolitym rozmiarze liter lub cyfr oraz przy użyciu jednolitego stylu i czcionki. Informacje te są wyraźnie widoczne dla konsumenta przed dokonaniem zakupu, w tym również w przypadku dokonywania zakupu drogą elektroniczną.
Uzasadnienie
Celem niniejszej poprawki jest zapewnienie tego, by wszystkie włókna zostały umieszczone na etykiecie wyrobu włókienniczego w jednolity sposób – niezależnie od ich zawartości procentowej w masie i uznania, jakim cieszą się one wśród konsumentów.
Poprawka  20 Stanowisko Rady Artykuł 15 – ustęp 3
Stanowisko Rady	Poprawka
3. Etykiety lub oznakowanie sporządza się w języku urzędowym lub językach urzędowych państwa członkowskiego, na którego terytorium wyroby włókiennicze są udostępniane konsumentom, chyba że zainteresowane państwo członkowskie postanowi inaczej.	4. Etykiety lub oznakowanie sporządza się w dowolnym języku urzędowym Unii, zrozumiałym dla konsumenta końcowego w państwie członkowskim, na którego terytorium wyroby włókiennicze są udostępniane.
Poprawka  21 Stanowisko Rady Artykuł 15 – ustęp 3 – akapity drugi a oraz drugi b (nowe)
Stanowisko Rady	Poprawka
	W stosownych przypadkach nazwy włókien tekstylnych podane na etykiecie lub oznakowaniu mogą być zastąpione zrozumiałymi symbolami lub kodami niezależnymi od języka lub z takimi symbolami lub kodami połączone.
	Komisja – po przeprowadzeniu szczegółowych konsultacji ze wszystkimi zainteresowanymi stronami – przyjmuje, za pomocą aktów delegowanych zgodnie z art. 21 i z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 22 i 23, postanowienia dotyczące formy i stosowania poszczególnych symboli i kodów.
Poprawka  22 Stanowisko Rady Artykuł 18 – ustęp 4
Stanowisko Rady	Poprawka
4. Każde laboratorium odpowiedzialne za badanie mieszanek włókien tekstylnych, w przypadku których nie ma ujednoliconych na poziomie Unii metod przeprowadzania analiz, ustala skład surowcowy takich mieszanek, podając w raporcie z analizy uzyskane wyniki, zastosowaną metodę oraz jej dokładność.	4. Każde laboratorium zatwierdzone przez państwo członkowskie do badania mieszanek włókien tekstylnych, w przypadku których nie ma ujednoliconych na poziomie Unii metod przeprowadzania analiz, ustala skład surowcowy takich mieszanek, podając w raporcie z analizy uzyskane wyniki, zastosowaną metodę oraz jej dokładność.
Poprawka  23 Stanowisko Rady Rozdział 3a – tytuł (nowy)
Stanowisko Rady	Poprawka
	Rozdział 3a
	Oznaczenie pochodzenia wyrobów włókienniczych
Poprawka  24 Stanowisko Rady Artykuł 19a (nowy)
Stanowisko Rady	Poprawka
	Artykuł 19a
	Oznaczenie pochodzenia wyrobów włókienniczych sprowadzanych z państw trzecich
	1. Dla celów niniejszego artykułu pojęcia „pochodzenie” oraz „pochodzący” odnoszą się do niepreferencyjnego pochodzenia zgodnie z art. 35–36 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (EWG) nr 450/2008 z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks celny (zmodernizowany kodeks celny)1.
	2. Przywóz i wprowadzanie do obrotu wyrobów włókienniczych sprowadzanych z państw trzecich, z wyjątkiem wyrobów pochodzących z Turcji oraz państw stron porozumienia EOG, podlega obowiązkowi oznaczania pochodzenia na warunkach określonych w niniejszym artykule.
	3. Kraj pochodzenia wyrobów włókienniczych jest wskazany na etykiecie tych wyrobów. W przypadkach gdy wyroby są zapakowane, informacja o pochodzeniu zostaje umieszczona oddzielnie na opakowaniu. Oznaczenie kraju pochodzenia nie jest zastępowane odpowiednim oznaczeniem w dokumentach handlowych towarzyszących wyrobom.
	4. Sformułowanie „wyprodukowano w” razem z nazwą kraju pochodzenia wskazuje na pochodzenie wyrobów włókienniczych. Etykiety można sporządzać w każdym języku urzędowym Unii, zrozumiałym dla konsumenta końcowego w państwie członkowskim, w którym dane wyroby mają być udostępnione na rynku.
	5. Pochodzenie oznacza się za pomocą czytelnych i nieścieralnych liter, oznaczenie pochodzenia jest widoczne przy normalnym użytkowaniu, wyraźnie odróżnia się od innych informacji oraz przedstawione jest w sposób, który nie wprowadza w błąd ani nie tworzy mylnego wrażenia co do pochodzenia wyrobu.
	6. Wyroby włókiennicze są opatrzone wymaganą etykietą w momencie przywozu. Takiej etykiety nie usuwa się ani nie ingeruje w nią przed sprzedaniem wyrobu końcowemu konsumentowi bądź użytkownikowi.
	_______ 1 Dz.U. L 145 z 4.6.2008, s. 1.
Poprawka  25 Stanowisko Rady Artykuł 19b (nowy)
Stanowisko Rady	Poprawka
	Artykuł 19b
	Oznaczenie pochodzenia innych wyrobów włókienniczych
	1. W przypadku gdy pochodzenie wyrobów włókienniczych innych niż te, o których mowa w art. 19a, jest wskazane na etykiecie, takie wskazanie podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.
	2. Uznaje się, że wyrób pochodzi z danego państwa, jeżeli przeszedł w tym państwie przynajmniej dwa z następujących etapów produkcji:
	- przędzenie;
	- tkanie;
	- wykończenie;
	- apretura.
	3. Wyrób włókienniczy może nie być opisany na etykiecie jako w całości pochodzący z danego państwa, chyba że przeszedł w tym państwie przez wszystkie etapy produkcji, o których mowa w ust. 2.
	4. Sformułowanie „wyprodukowano w” razem z nazwą kraju pochodzenia wskazuje na pochodzenie wyrobu. Etykiety można sporządzać w każdym języku urzędowym Unii, zrozumiałym dla konsumenta końcowego w państwie członkowskim, w którym dany wyrób ma być udostępniony na rynku.
	5. Pochodzenie oznacza się za pomocą czytelnych i nieścieralnych liter, oznaczenie pochodzenia jest widoczne przy normalnym użytkowaniu, wyraźnie odróżnia się od innych informacji oraz przedstawione jest w sposób, który nie wprowadza w błąd ani nie tworzy mylnego wrażenia co do pochodzenia wyrobu.
Poprawka  26 Stanowisko Rady Artykuł 19c (nowy)
Stanowisko Rady	Poprawka
	Artykuł 19c
	Akty delegowane dotyczące oznaczania miejsca pochodzenia wyrobów włókienniczych
	Komisja może przyjąć, za pomocą aktów delegowanych zgodnie z art. 21 i z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 22 i 23, postanowienia w celu:
	- szczegółowego określenia formy i metody oznaczania miejsca pochodzenia;
	- określenia przypadków, w których wskazanie pochodzenia na opakowaniu jest dopuszczalne w zastępstwie etykietowania samego wyrobu. Taka sytuacja może zachodzić szczególnie wówczas, gdy wyrób dociera do końcowego konsumenta lub użytkownika w swoim tradycyjnym opakowaniu;
	- ułożenia listy terminów we wszystkich językach urzędowych Unii, która jasno wskazuje, że wyrób pochodzi z państwa wskazanego na etykiecie;
	- określenia przypadków, w których powszechnie używane skróty wyraźnie wskazują na kraj pochodzenia i mogą zostać wykorzystane dla celów niniejszego rozporządzenia;
	- określenia przypadków, w których wyroby nie mogą lub nie muszą być opatrzone etykietą z przyczyn technicznych lub gospodarczych;
	- określenia przepisów w odniesieniu do deklaracji i dokumentów poświadczających, które mogą być uznawane za dowody zgodności z niniejszym rozporządzeniem;
	- określenia dodatkowych reguł, które mogą się okazać potrzebne, jeżeli okaże się, że wyroby nie spełniają wymogów niniejszego rozporządzenia.
Poprawka  27 Stanowisko Rady Ustęp 19d (nowy)
Stanowisko Rady	Poprawka
	Artykuł 19d
	Przepisy wspólne
	1. Uznaje się, że wyroby włókiennicze, o których mowa w art. 19a, nie spełniają wymogów niniejszego rozporządzenia, jeżeli:
	– nie mają oznaczenia pochodzenia;
	– oznaczenie pochodzenia nie zgadza się z faktycznym miejscem pochodzenia wyrobu;
	– oznaczenie pochodzenia zostało zmienione lub usunięte, lub ingerowano w nie w inny sposób, chyba że korekta była wymagana w świetle postanowień ust. 5 niniejszego artykułu.
	2. Uznaje się, że wyroby włókiennicze poza tymi, o których mowa w art. 19a, nie spełniają wymogów niniejszego rozporządzenia jeżeli:
	– oznaczenie pochodzenia nie zgadza się z faktycznym miejscem pochodzenia wyrobu;
	– oznaczenie pochodzenia zostało zmienione lub usunięte, lub ingerowano w nie w inny sposób, chyba że korekta była wymagana w świetle postanowień ust. 5 niniejszego artykułu.
	3. Państwa członkowskie określają zasady dotyczące sankcji mających zastosowanie w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia i przedsiębiorą wszelkie środki niezbędne do ich wdrożenia. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie zawiadamiają Komisję o tych przepisach do …*, a także zawiadamiają ją niezwłocznie o wszelkich dalszych zmianach mających wpływ na te przepisy.
	4. W przypadku gdy wyroby nie spełniają wymogów niniejszego rozporządzenia, państwa członkowskie przyjmują dalsze środki konieczne, aby nałożyć na właściciela takich wyrobów lub na jakąkolwiek inną osobę za nie odpowiedzialną obowiązek opatrzenia wyrobów etykietą zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i na własny koszt.
	5. Jeśli okaże się to konieczne dla skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia, właściwe organy mogą wymieniać się danymi otrzymanymi w czasie kontroli zgodności z niniejszym rozporządzeniem, w tym z organami lub innymi osobami i organizacjami, które zostały upoważnione przez państwa członkowskie zgodnie z art. 11 dyrektywy 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotyczącej nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym1.
	___________ * 9 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
	______ Dz.U. L 149 z 11.06.05, s. 1.
Poprawka  28 Stanowisko Rady Artykuł 24
Stanowisko Rady	Poprawka
Do dnia …* Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania niniejszego rozporządzenia, zwracając uwagę w szczególności na wnioski i przyjęcie nazw nowych włókien tekstylnych.	Do dnia …* Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania niniejszego rozporządzenia, zwracając uwagę w szczególności na wnioski i przyjęcie nazw nowych włókien tekstylnych, oraz w stosownych przypadkach przedłoży wnioski ustawodawcze.
___________ * Pięć lat po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.	___________ * Trzy lata po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.
Poprawka  29 Stanowisko Rady Artykuł 24a (nowy)
Stanowisko Rady	Poprawka
	Artykuł 24a
	Przegląd
	1. Do dnia …* Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące ewentualnych nowych wymogów w zakresie etykietowania, które mają być wprowadzone na szczeblu UE, aby zapewnić konsumentom dokładne, odpowiednie, zrozumiałe i porównywalne informacje na temat własności wyrobów włókienniczych.
	2. Sprawozdanie opiera się na szeroko zakrojonej konsultacji ze wszystkimi zainteresowanymi stronami, ankietach przeprowadzonych wśród konsumentów, szczegółowej analizie kosztów i korzyści, jak również uwzględnia obowiązujące w tym zakresie normy europejskie i międzynarodowe.
	3. W razie potrzeby sprawozdanie jest uzupełnione wnioskami ustawodawczymi i zawiera analizę między innymi następujących kwestii:
	- jednolity system umieszczania na etykietach informacji dotyczących konserwacji,
	- obowiązujący w całej UE jednolity system oznaczania rozmiaru odzieży na podstawie wymiarów ciała,
	- obowiązujący w całej UE jednolity system oznaczania rozmiaru obuwia,
	- wskazanie obecności wszelkich potencjalnie alergennych i niebezpiecznych substancji wykorzystywanych do produkcji lub przetwarzania wyrobów włókienniczych,
	- ekologiczne oznakowanie odnoszące się do efektywności i zrównoważonej produkcji wyrobów włókienniczych,
	- nadawanie wyrobom oznaczeń o wyprodukowaniu ich w społecznie akceptowanych warunkach (social labelling), aby informować konsumentów o warunkach społecznych, w jakich wyrób włókienniczy został wyprodukowany,
	- etykiety zawierające ostrzeżenia dotyczące łatwopalności wyrobów włókienniczych, zwłaszcza odzieży o wysokiej łatwopalności,
	- etykietowanie elektroniczne, w tym identyfikacja radiowa (RFID),
	- umieszczanie na etykiecie numeru identyfikacyjnego, który wykorzystywany jest w celu uzyskania na żądanie – np. za pośrednictwem Internetu – dodatkowych informacji na temat wyrobu włókienniczego i producenta,
	- stosowanie niezależnych od języka symboli lub kodów do identyfikacji włókien obecnych w wyrobie włókienniczym, umożliwiających konsumentowi łatwe zrozumienie, co wchodzi w skład wyrobu, a w szczególności jakie naturalne lub syntetyczne włókna zostały wykorzystane do jego produkcji.
	___________ * 18 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Poprawka  30 Stanowisko Rady Artykuł 12b (nowy)
Stanowisko Rady	Poprawka
	Artykuł 24b
	Badanie na obecność substancji niebezpiecznych
	1. Do dnia …* Komisja przeprowadza badanie w celu sprawdzenia, czy substancje służące do produkcji i przetwarzania wyrobów włókienniczych mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia człowieka. W badaniu tym powinno się w szczególności ocenić, czy między reakcjami alergicznymi a włóknami syntetycznymi, barwnikami, biocydami, konserwantami lub nanocząsteczkami wykorzystywanymi do produkcji wyrobów włókienniczych istnieje związek przyczynowy. Badanie to opiera się na dowodach naukowych i uwzględnia wyniki działań w zakresie nadzoru rynkowego.
	2. Na podstawie tego badania Komisja przedstawia w uzasadnionych przypadkach wnioski ustawodawcze mające na celu zakazanie lub ograniczenie stosowania potencjalnie niebezpiecznych substancji wykorzystywanych do produkcji wyrobów włókienniczych, zgodnie z właściwymi przepisami Unii.
	___________ * 18 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Poprawka  31 Stanowisko Rady Artykuł 25
Stanowisko Rady	Poprawka
Wyroby włókiennicze zgodne z dyrektywą 2008/121/WE, które zostają wprowadzone do obrotu przed …*, mogą w dalszym ciągu być udostępniane na rynku do …**.	Nie dotyczy wersji polskiej.
___________ * 6 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.	___________ * 6 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
___________ ** 2 lata od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.	___________ ** 2 lata i 6 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia
Uzasadnienie
Niniejsze postanowienie przejściowe zagwarantuje, że wyroby włókiennicze, które zostają wprowadzone do obrotu zgodnie z obowiązującymi przepisami, będą mogły w dalszym ciągu być udostępniane na rynku przez dwa i pół roku od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Dzięki niniejszemu postanowieniu nowe wymogi dotyczące etykietowania określone w niniejszym rozporządzeniu nie spowodują uciążliwego obowiązku ponownego etykietowania wyrobów włókienniczych, które są zgodne z obowiązującymi przepisami.
Poprawka  32 Stanowisko Rady Załącznik II – punkt 5a (nowy)
Stanowisko Rady	Poprawka
	(5a) Dostępne informacje naukowe dotyczące ewentualnych reakcji alergicznych lub innych niepożądanych skutków nowego włókna dla zdrowia człowieka, w tym także wyniki badań przeprowadzonych w tym zakresie zgodnie z obowiązującym prawem Unii;
Uzasadnienie
Dokumentacja techniczna, którą dołącza się do wniosku o umieszczenie nazwy nowego włókna tekstylnego w wykazie znajdującym się w załączniku I, musi zawierać w stosownych przypadkach informacje o ewentualnych skutkach zdrowotnych wywoływanych przez nowe włókno.
Poprawka  33 Stanowisko Rady Załącznik V – punkt 13
Stanowisko Rady	Poprawka
13. Filce	skreślony
Poprawka  34 Stanowisko Rady Załącznik V – punkt 17
Stanowisko Rady	Poprawka
17. Kapelusze filcowe	skreślony

• [1]  Dz.U. C 255 z 22.9.2010, s. 37.
• [2]  Teksty przyjęte dnia 18.5.2010 r., P7_TA(2010)0168.

UZASADNIENIE

I.         Wniosek Komisji i pierwsze czytanie w Parlamencie

W dniu 30 stycznia 2009 r. Komisja przyjęła obecny wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie nazewnictwa włókien tekstylnych i etykietowania wyrobów włókienniczych. Celem wniosku jest uproszczenie oraz poprawa obowiązujących ram prawnych dotyczących etykietowania wyrobów włókienniczych, aby zachęcić do opracowywania i wdrażania nowych włókien. Wniosek usprawnia proces ustawodawczy w celu dostosowania prawodawstwa do postępu technicznego w drodze przekształcenia trzech obowiązujących dyrektyw[1] w jedno rozporządzenie, co pozwoliłoby uniknąć transpozycji aktualizacji o charakterze czysto technicznym i skróciło okres, jaki upływa od złożenia wniosku do przyjęcia nazwy nowego włókna.

Parlament z zadowoleniem przyjął wniosek Komisji, gdyż upraszcza on obowiązujące prawodawstwo w zakresie nazewnictwa włókien tekstylnych i etykietowania wyrobów włókienniczych i może skutecznie wspierać innowacyjność w przemyśle włókienniczym i odzieżowym, a jednocześnie umożliwić użytkownikom tych wyrobów i konsumentom szybsze korzystanie z wyrobów innowacyjnych.

W swoim stanowisku w pierwszym czytaniu, przyjętym dnia 18 maja 2010 r., Parlament Europejski zatwierdził – znaczną większością głosów – 63 poprawki. W przeważającej większości były to poprawki techniczne mające na celu dostosowanie tekstu do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i nowych ram prawnych w zakresie wprowadzania towarów do obrotu. Parlament przyjął także kilka zmian merytorycznych, w tym przepisy dotyczące oznaczania miejsca pochodzenia, podawania informacji o materiałach pozyskanych od zwierząt, stosowania symboli niezależnych od języka oraz klauzulę przeglądową.

II.       Stanowisko Rady w pierwszym czytaniu

W swoim stanowisku Rada przyjęła – lub częściowo przyjęła co do treści merytorycznej – znaczną liczbę zmian technicznych (w sumie 40) wniesionych także przez Parlament, ale odrzuciła wszystkie zaproponowane przez Parlament zmiany merytoryczne. Rada uznała, że wprowadzenie nowych wymogów nie byłoby zgodne z celem upraszczania, do którego osiągnięcia miał się przyczynić pierwotny wniosek.

III.      Poprawki zaproponowane przez sprawozdawcę do drugiego czytania

W swojej analizie stanowiska Rady sprawozdawca postanowił przywrócić znaczną większość poprawek Parlamentu z pierwszego czytania, a w kilku przypadkach zmienił brzmienie niektórych poprawek w celu zapewnienia większej jasności. Dodano też kilka punktów odpowiadających postanowieniom przyjętym przez Parlament w pierwszym czytaniu.

Główne poprawki wprowadzone przez sprawozdawcę obejmują następujące kwestie:

a) Oznaczanie miejsca pochodzenia

Kilka poprawek wprowadza wymóg oznaczania kraju pochodzenia wyrobów włókienniczych przywożonych z państw trzecich, zgodnie z treścią wniosku przedłożonego przez Komisję w 2005 r.[2], który obejmuje kilka kategorii towarów, w tym wyroby włókiennicze. Mimo znacznego poparcia Parlamentu dla tego wniosku, w Radzie nie nastąpił w tym zakresie żaden znaczący postęp. Sprawozdawca ma nadzieję, że prawodawstwo branżowe obejmujące wyłącznie wyroby włókiennicze, zaproponowane przez Parlament w niniejszym rozporządzeniu w sprawie etykietowania wyrobów włókienniczych, może doprowadzić do porozumienia między obydwoma współustawodawcami.

Sprawozdawca chciałby podkreślić, że obecny brak zharmonizowanych przepisów w zakresie oznaczania miejsca pochodzenia sprawia, że Unia Europejska znajduje się w niekorzystnym położeniu wobec partnerów handlowych takich jak Kanada, Chiny, Japonia i Stany Zjednoczone, którzy wymagają stosowania oznaczeń pochodzenia w przypadku przywożonych wyrobów. Sprawia on również, że europejscy producenci towarów konsumpcyjnych, w przypadku których pochodzenie ma znaczenie, nie odnoszą korzyści płynących z produkowania towarów wewnątrz Unii Europejskiej, a konsumenci tracą możliwość dostępu do informacji o pochodzeniu wyrobów. Wprowadzenie oznaczeń pochodzenia ułatwiłoby również wybór konsumentom i przyczyniłoby się do ograniczenia fałszywych, niedokładnych lub wprowadzających w błąd informacji na temat pochodzenia towarów.

Ponadto sprawozdawca ponownie wprowadza poprawkę Parlamentu dotyczącą systemu dobrowolnego oznaczania pochodzenia mającego zastosowanie do wyrobów włókienniczych wytwarzanych w UE. Uznaje się, że wyrób pochodzi z danego państwa, jeżeli przeszedł w tym państwie przynajmniej dwa z następujących etapów produkcji: przędzenie, tkanie, wykończenie, apretura.

b) Części nietekstylne pochodzenia zwierzęcego

Poprawka ta wprowadza wymóg podania informacji o zawartości części nietekstylnych pochodzenia zwierzęcego w wyrobach włókienniczych. Komisja powinna określić szczegółowe zasady wdrożenia w formie aktów delegowanych.

Należy podkreślić, że futro jest często wykorzystywane jako wykończenie stosunkowo niedrogich części garderoby, które często są przywożone z Azji. Niejednokrotnie konsumenci mają spore trudności z odróżnieniem futra prawdziwego i dobrej jakości futra sztucznego. Producenci często także farbują i przycinają prawdziwe futro, co sprawia, że dla niewprawnego oka nie jest już tak oczywiste, że futro jest prawdziwe.

Poza tym konsumenci zakładają, że prawdziwe futro będzie automatycznie uwzględnione na etykiecie wyrobu jako jedna z jego części składowych. Takie założenie jest jak najbardziej uzasadnione, zważywszy na to, że nazwy i zawartość procentowa włókien tekstylnych są tam umieszczane obowiązkowo. W rezultacie konsumenci są narażeni na nieświadomy zakup wyrobów wykonanych z prawdziwego futra, podczas gdy tak naprawdę woleliby nie dokonywać takiego zakupu.

Istnieje już przepis unijny (dyrektywa 94/11/WE) dotyczący etykietowania materiałów (skórzanych) używanych jako części składowe obuwia. Przepis ten wprowadzono, aby pomóc konsumentom w dokonywaniu świadomych wyborów, chronić przemysł i wzmocnić rynek wewnętrzny. Obecna poprawka dotycząca materiałów pochodzenia zwierzęcego jest zgodna z zasadami prawodawstwa Unii.

Istniejące środki dobrowolne i środki samoregulacji w zakresie etykietowania wyrobów futrzarskich okazały się niewystarczające. Przykładowo Międzynarodowe Stowarzyszenie Futrzarskie wprowadziło system etykietowania zwany Origin Assured („Pochodzenie Gwarantowane”), który ma za zadanie dostarczać konsumentom informacje o pochodzeniu kupowanych przez nich futer. Takie dobrowolne etykietowanie stanowi jednak bardzo niewielką część rynku wyrobów futrzarskich wysokiej jakości, na którym przyjmuje się, że konsument już podjął świadomą decyzję o zakupie wyrobów futrzarskich, a nie o tym, aby ich unikać.

Ponadto futro może być potencjalnym zagrożeniem dla zdrowia dla osób uczulonych na futro lub sierść zwierząt. Obowiązkowe etykietowanie futer zapewniłoby zatem konsumentom narzędzie do identyfikacji wyrobów, które mogą być szkodliwe dla ich zdrowia.

c) Klauzula przeglądowa

Aby wyeliminować ewentualne utrudnienia w prawidłowym funkcjonowaniu rynku wewnętrznego, wynikające z rozbieżności między przepisami lub praktykami stosowanymi w państwach członkowskich, oraz aby nadążać za rozwojem handlu elektronicznego i sprostać nowym wyzwaniom rynku wyrobów włókienniczych, należy zbadać kwestię harmonizacji i normalizacji innych aspektów etykietowania wyrobów włókienniczych w celu umożliwienia swobodnego przepływu wyrobów włókienniczych na rynku wewnętrznym i osiągnięcia jednolitego wysokiego poziomu ochrony konsumenta w całej Unii Europejskiej.

W tym celu Komisja powinna przedłożyć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie ewentualnych wymogów dotyczących etykietowania, które powinny zostać wprowadzone na szczeblu unijnym. W sprawozdaniu należy przeanalizować w szczególności opinie konsumentów na temat minimalnej ilości informacji, które powinny być umieszczone na etykiecie wyrobu włókienniczego, oraz zbadać możliwości wykorzystania innych niż etykietowanie sposobów dostarczania konsumentom dodatkowych informacji. Sprawozdanie powinno opierać się na szeroko zakrojonej konsultacji ze wszystkimi zainteresowanymi stronami, ankietach przeprowadzonych wśród konsumentów i szczegółowej analizie kosztów i korzyści, a w stosownych przypadkach powinny towarzyszyć wnioski ustawodawcze.

Sprawozdawca jest zdania, że należy zapewnić właściwą równowagę między wysokim poziomem ochrony konsumenta a upraszczaniem ram regulacyjnych dotyczących wyrobów włókienniczych. W tym kontekście konieczne jest zagwarantowanie tego, by rozszerzenie obowiązku etykietowania nie spowodowało niewspółmiernych obciążeń dla przedsiębiorstw przy braku wygenerowania realnej wartości dodanej dla konsumentów, którzy mogą być wręcz zdezorientowani nadmiarem informacji na etykietach wyrobów włókienniczych. W tym celu można zbadać alternatywne środki – inne niż wymogi obowiązkowego etykietowania – mając na względzie umożliwienie konsumentom podejmowania świadomych decyzji.

d) Badanie na obecność substancji niebezpiecznych

Sprawozdawca jest zdania, że brakuje wystarczających dowodów potwierdzających ewentualne skutki substancji niebezpiecznych wykorzystywanych do produkcji lub przetwarzania wyrobów włókienniczych. Komisja powinna więc przeprowadzić badanie w celu sprawdzenia, czy substancje te mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia człowieka. W badaniu tym powinno się w szczególności ocenić, czy między reakcjami alergicznymi a włóknami syntetycznymi, barwnikami, biocydami, konserwantami lub nanocząsteczkami wykorzystywanymi do produkcji wyrobów włókienniczych istnieje związek przyczynowy.

e) Symbole i kody włókien niezależne od języka

W stosownych przypadkach nazwy włókien tekstylnych podane na etykiecie lub oznakowaniu powinny być zastąpione zrozumiałymi symbolami lub kodami niezależnymi od języka, aby uniknąć konieczności tłumaczenia nazw włókien na kilka języków europejskich. Komisja opracuje i wdroży proponowany system symboli lub kodów za pomocą aktów delegowanych.

f) Wymogi dotyczące dokumentacji technicznej, którą dołącza się do wniosku o zezwolenie na nazwę nowego włókna tekstylnego (załącznik II)

Dokumentacja techniczna dołączana do wniosku o dodanie nazwy nowego włókna tekstylnego do załącznika I powinna zawierać dostępne informacje naukowe dotyczące ewentualnych reakcji alergicznych lub innych niepożądanych skutków nowego włókna dla zdrowia człowieka, w tym także wyniki badań przeprowadzonych w tym zakresie zgodnie z obowiązującym prawem Unii.

g) Wyroby włókiennicze składające się z wielu włókien

Konsumenci mają prawo do uzyskania informacji o pełnym składzie procentowym wyrobu włókienniczego. Wyroby włókiennicze składają się z ograniczonej liczby włókien, które mogą być łatwo zidentyfikowane przez producenta wraz z ich dokładną zawartością procentową w masie. Podawanie informacji o wszystkich włóknach składowych, co jest już powszechnie ustanowioną praktyką w branży odzieżowej, nie zwiększy rozmiaru etykiety ani też w żaden sposób nie obciąży producenta, który w razie potrzeby będzie mógł skorzystać z odstępstw przewidzianych w tym zakresie. Należy zwrócić uwagę, że zastosowanie mają również tolerancje określone w art. 19.

h) Krawcy będący osobami samozatrudnionymi

Dla krawców będących osobami samozatrudnionymi przewidziano zwolnienie z obowiązku etykietowania.

i) Laboratoria badające mieszanki włókien

Laboratoria badające mieszanki włókien w celu określenia ich składu surowcowego powinny zostać zatwierdzone przez władze państw członkowskich.

j) Obowiązek podawania składu surowcowego filcu i kapeluszy z filcu

Etykiety tych wyrobów powinny zawierać informację o składzie surowcowym.

IV.      Wniosek

Sprawozdawca proponuje, aby komisja IMCO kontynuowała pracę nad tym ważnym aktem na podstawie poprawek przyjętych przez Parlament w pierwszym czytaniu, i oczekuje konstruktywnego podejścia ze strony Rady.

• [1]  Dyrektywa 2008/121/WE w sprawie nazewnictwa wyrobów włókienniczych (przekształcenie) wprowadza obowiązek etykietowania składu włókien poszczególnych wyrobów wyłącznie przy użyciu zharmonizowanych nazw znajdujących się w załączniku I do dyrektywy. Dyrektywy 96/73/WE i 73/44/EWG określają metody analizy stosowane do sprawdzenia, czy skład wyrobów włókienniczych jest zgodny z informacją podaną na etykiecie.
• [2]  Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie oznaczania kraju pochodzenia określonych produktów przywożonych z państw trzecich (COM(2005) 0661).

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Tytuł	Nazewnictwo włókien tekstylnych i etykietowanie wyrobów włókienniczych
Odsyłacze	13807/4/2010 – C7-0017/2011 – 2009/0006(COD)
Data pierwszego czytania w Parlamencie Europejskim - Numer P	18.5.2010                     T7-0168/2010
Wniosek Komisji	COM(2009)0031 - C6-0048/2009
Data ogłoszenia na posiedzeniu wpłynięcia stanowiska Rady w pierwszym czytaniu	20.1.2011
Komisja przedmiotowo właściwa Data ogłoszenia na posiedzeniu	IMCO 20.1.2011
Sprawozdawca(y) Data powołania	Toine Manders 14.9.2009
Rozpatrzenie w komisji	25.1.2011		28.2.2011
Data przyjęcia	22.3.2011
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	30 2 4
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Pablo Arias Echeverría, Adam Bielan, Cristian Silviu Buşoi, Lara Comi, Anna Maria Corazza Bildt, António Fernando Correia De Campos, Jürgen Creutzmann, Christian Engström, Evelyne Gebhardt, Iliana Ivanova, Philippe Juvin, Sandra Kalniete, Eija-Riitta Korhola, Edvard Kožušník, Kurt Lechner, Toine Manders, Gianni Pittella, Mitro Repo, Zuzana Roithová, Heide Rühle, Matteo Salvini, Christel Schaldemose, Andreas Schwab, Catherine Stihler, Kyriacos Triantaphyllides, Bernadette Vergnaud, Barbara Weiler
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Damien Abad, Cornelis de Jong, Ashley Fox, Constance Le Grip, Pier Antonio Panzeri, Antonyia Parvanova, Sylvana Rapti, Amalia Sartori
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Michael Gahler