8:e valperioden Sofia SAKORAFA

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αντιτάχθηκε και καταψήφισε για πολλοστή φορά τη διασύνδεση της Πολιτικής Συνοχής με την οικονομική διακυβέρνηση μέσω της εφαρμογής της μακροοικονομικής αιρεσιμότητας.
Καταψήφισα τις σχετικές με αυτή διατάξεις, γιατί πιστεύω ότι πρόκειται για νεοφιλελεύθερο επινόημα που πλήττει τον πυρήνα της Πολιτικής Συνοχής. Η επίτευξη της οικονομικής σταθερότητας ή της δημοσιονομικής εξυγίανσης δεν πρέπει να προηγείται της ανάπτυξης και της ομαλής υλοποίησης των επενδύσεων. Παράλληλα, δεν μπορεί να μετατρέπεται σε ένα ακόμη εργαλείο τιμωρίας και κυρώσεων, στο πλαίσιο μιας μη τεκμηριωμένης σχέσης με τα εκάστοτε, ξένα προς την πολιτική της συνοχής, δημοσιονομικά προβλήματα. Αποτελεί διπλή και επαχθή κύρωση στο πλαίσιο της δημοσιονομικής εξυγίανσης. Η επιβολή ποινών δεν είναι πάντοτε αποτελεσματική και κοστίζει σε όρους οικονομικής ανάπτυξης. Η δε αξιολόγηση της εφαρμογής της είναι κατά βάση υποκειμενική διαδικασία, με αποτέλεσμα να αποκτά πολιτική χροιά η χρήση της και να συνδέεται με εξελίξεις που ξεπερνούν τα κριτήρια που θέτει.
Περαιτέρω, η μακροοικονομική αιρεσιμότητα θέτει σε κίνδυνο την ίση μεταχείριση των κρατών, δημιουργεί έλλειψη πόρων που ενδέχεται να επιδεινώσει ένα υπάρχον δημοσιονομικό πρόβλημα, υπονομεύει την ισότιμη εφαρμογή της Πολιτικής Συνοχής, τιμωρεί τις τοπικές και περιφερειακές αρχές που δεν φέρουν την κύρια ευθύνη για τις δημοσιονομικές αποφάσεις και, τελικά, θέτει σε αμφισβήτηση τη συνολική αποτελεσματικότητα και αξιοπιστία της Πολιτικής Συνοχής.

Πολυάριθμες μελέτες επισημαίνουν ότι η ιατρική χρήση της κάνναβης μπορεί να βοηθήσει στην υποστήριξη και ανακούφιση των ασθενών που πάσχουν από πολλές ασθένειες (HIV/AIDS, ψυχικά νοσήματα, επιληψία, Αλτσχάιμερ, καρκίνο, κ.λπ.). Έχει διαπιστωθεί ότι πλέον πολλοί ασθενείς προσφεύγουν στη χρήση της κάνναβης για θεραπευτικούς λόγους, αναγκασμένοι να ακολουθούν παράνομες διαδικασίες.   
Με το ψήφισμα που υιοθετήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2019, το ΕΚ κάλεσε την Επιτροπή και τις εθνικές αρχές να διαχωρίσουν ξεκάθαρα τη χρήση της κάνναβης για φαρμακευτικούς σκοπούς από τις υπόλοιπες χρήσεις. Παράλληλα, ζήτησε την απλούστευση των διαδικασιών και την επαρκή χρηματοδότηση για την επιστημονική έρευνα στον συγκεκριμένο τομέα.
Υποστήριξα το ψήφισμα γιατί πιστεύω ότι η νομοθετική ρύθμιση για τα φάρμακα με βάση την κάνναβη είναι επωφελής για την κοινωνία. Θα οδηγήσει σε περιορισμό της μαύρης αγοράς, στη διασφάλιση της ποιότητας, στον περιορισμό της πρόσβασης των ανηλίκων στη συγκεκριμένη ουσία και σε πρόσθετα έσοδα για τις δημόσιες αρχές. Εφόσον θα έχουμε ένα ξεκάθαρο και ασφαλές νομοθετικό πλαίσιο, θα πρέπει να αφήσουμε στην επαγγελματική κρίση των γιατρών τη συνταγογράφηση φαρμάκων με βάση την κάνναβη. Από τη στιγμή που είναι αποτελεσματικά, αυτά τα φάρμακα θα πρέπει να καλύπτονται από τα συστήματα ασφάλειας υγείας με τον ίδιο τρόπο που καλύπτονται και τα υπόλοιπα φάρμακα.

Μέχρι σήμερα, η συνεργασία στον τομέα της πολιτικής προστασίας για την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών στηριζόταν στην εθελοντική συμμετοχή των κρατών μελών. Πολυάριθμες φυσικές καταστροφές πλήττουν όλες τις περιοχές της ΕΕ, προκαλώντας εκατοντάδες θύματα και ζημιές δισεκατομμυρίων σε υποδομές. Με νωπή την τραγωδία στο Μάτι, αναδεικνύεται επιτακτικά η ανάγκη δημιουργίας ενός πραγματικού ευρωπαϊκού μηχανισμού πολιτικής προστασίας (rescEU). Αντιλαμβανόμενη την καίρια σημασία και τον επείγοντα χαρακτήρα της κοινής πρόκλησης, υπερψήφισα σε δύο διαδοχικές νομοθετικές φάσεις (Μάιος 2018 και Φεβρουάριος 2019) τη δημιουργία του ευρωπαϊκού μηχανισμού πολιτικής προστασίας.
Στο ίδιο πλαίσιο, στο κοινό ψήφισμα για τις πυρκαγιές στο Μάτι, τον Ιούλιο του 2018, και στην αντίδραση της ΕΕ που υιοθετήθηκε με πρωτοβουλία μου από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 13 Σεπτεμβρίου 2018 με ευρεία πλειοψηφία, υπογραμμίστηκε η άμεση ανάγκη επιτάχυνσης της υιοθέτησης του rescEU. Με το rescEU θα δημιουργηθεί μία νέα ευρωπαϊκή εφεδρεία μέσων και θα ενισχυθούν οι κοινές ικανότητες επιχειρησιακής αντίδρασης. Απτή απόδειξη ότι όταν υπάρχει κοινή βούληση, η αλληλεγγύη γίνεται πράξη.
Η θετική αυτή εξέλιξη δεν αναιρεί το γεγονός ότι την κύρια ευθύνη για την πολιτική προστασία φέρει το κάθε κράτος μέλος. Ως εκ τούτου, υπενθυμίζω ότι η αποδυνάμωση της επιχειρησιακής ετοιμότητας και αποτελεσματικότητας του ελληνικού συστήματος πολιτικής προστασίας είναι μία ακόμη ολέθρια επίπτωση των επικίνδυνων μέτρων λιτότητας που εφαρμόζονται στη χώρα.